Ustrzyki Dolne leżą w województwie podkarpackim, nad rzeką Strwiąż. I latem i zimą będziecie mieli tu co robić.
Początki miejscowości datowane są na XVI i XVII wiek, gdy w miejscu tym istniała lokowana na prawie wołoskim wieś Vstryki, będąca własnością starostwa przemyskiego. Lokację miejską uzyskały Ustrzyki Dolne po 1727 roku. W 1945 roku zostały co prawda zdegradowane, ale ponownie prawa miejskie otrzymały w 1952 roku. W latach 1944-1951 miasto to należało do ZSRR. Do Polski wróciło w ramach umowy o zmianie granic z 15 lutego 1951 roku.
Ale dość o zawiłościach historycznych. Pora na położenie, bo jest ono wielkim atutem miejscowości, leżącej na wysokości około 480 m n.p.m., na trasie małej oraz dużej pętli bieszczadzkiej. Teren jest pełen zieleni (nie było w okolicy przemysłu, który zniszczyłby naturalne środowisko), malowniczy, atrakcyjny zarówno latem, jak i zimą.
Ustrzycki rynek jest niewielki, ale ma swój klimat – warto tam zajrzeć. Miłośnicy architektury sakralnej z przyjemnością powinni obejrzeć: Sanktuarium Matki Bożej Rudeckiej Królowej Bieszczadzkiej, neogotycki kościółek Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski (wzniesiony w latach 1908-1909) i Cerkiew św. Michała Archanioła (wybudowano ją w 1847 roku, była też kościołem rzymskokatolickim i magazynem, ale w 1985 r. wyremontowano ją i ustawiono kościołem grekokatolickim). Przy tej ostatniej budowli stoi dzwonnica parawanowa (dzwony pochodzą z cerkwi z Dźwiniacza Dolnego).
W Ustrzykach Dolnych znajdziecie także cmentarz żydowski, którego powstanie datowane jest na drugą połowę XVIII wieku. Ostatni pochówek na nim miał miejsce w 1943 roku.
Młyn w Ustrzykach Dolnych wybudowano w 1925 roku. Produkowano w nim głównie mąkę białą, która była wówczas o wiele droższa od powszechnie używanej razowej. Dziś mieści się w nim prywatne Muzeum Młynarstwa i Wsi MŁYN, w którym zobaczycie m.in. jeden z najstarszych w Europie gniotownik walcowy, odsiewacze ramowe i mlewniki walcowe. Muzeum prowadzą Bożena i Janusz Bałkota.
W centrum miasta mieści się Muzeum Bieszczadzkiego Parku Narodowego, w którym poznacie przyrodę połonin, pogórza czy regla dolnego, ale dowiecie się też co nieco o klimacie Bieszczadów, a także paleontologii, geologii czy geomorfologii. Zobaczycie w nim m.in. naturalnych rozmiarów, wypchane zwierzęta - niedźwiedzie, żbika, czy wilki.
Warto podjąć wyzwanie i zdobyć Koronę Ustrzyckich Gór. W tym celu należy zdobyć pięć szczytów: Kamienną Lawortę, Gromadzyń, Małego Króla, Orlika i Holicę. Poza satysfakcją, zdobędziecie też pamiątkowe nagrody oraz dyplom w Bieszczadzkim Centrum Turystyki i Promocji.
Tysiące turystów odwiedzają co roku Bieszczadzkie Drezyny Rowerowe. Linię kolejową wybudowano w 1872 roku na zlecenia władz Cesarstwa Austriackiego. Łączyła ona Stróże z przejściem granicznym w Krościenku. W 2013 roku ją zamknięto ale po dwóch latach uruchomiono ponownie. Najdłuższa w Polsce trasa drezyn rowerowych liczy 47 km. Drezyny można wypożyczyć w Uhercach Mineralnych. W sezonie wiosenno-letnim wyprawy z przewodnikami rozpoczynają się również w Ustrzykach Dolnych.
Głównymi zimowymi atrakcjami Ustrzyk Dolnych są Stacja Narciarska Laworta SKI, leżąca na zboczu góry Kamienna Laworta (dysponuje trzema wyciągami), oraz ośrodek narciarski Gromadzyń na górze o tej samej nazwie. Na oba szczyty prowadzą też szlaki turystyczne, z obu rozciągają się wspaniałe widoki.
Skoro odwiedziliście Ustrzyki Dolne, to koniecznie wpadnijcie do Dolnego Muzeum Historii Bieszczad w pobliskiej Czarnej Górnej. W budynku zobaczycie około 2000 eksponatów
z XIX i XX wieku, związanych z historią Bieszczad, są wśród nich pamiątki z okresu I oraz II wojny światowej, np. nieśmiertelniki, butelki czy guziki, a także wiele innych przedmiotów, m.in. narzędzia kowalskie i rolnicze, cerkiewne krzyże, monstrancje oraz bagnety i topory.
Ustrzyki Dolne są też świetnym punktem wypadowym w Bieszczady. Wystarczy skierować się do Ustrzyk Górnych lub Wetliny, przez które przebiega najwięcej szlaków turystycznych. Możemy się stamtąd wybrać na przykład na Tarnicę, Połoninę Wetlińską, Połoninę Caryńską czy Bukowe Berdo.
Miłego wędrowania :)
